အကယ္ဒမီ ဆိုတာ နတ္ႀကီး တယ္။ ျမန္မာ အယူဆိုရင္ ေပးရင္ လည္းရတယ္။  မေပးရင္လည္း ရ တယ္။ အကယ္ဒမီ ဆိုတာ ကာ႐ိုက္ တာနဲ႔ပဲ ပရိသတ္ရင္ကို ထိေအာင္ လုပ္ေပးရ မွာေပါ့။ ဟာသနဲ႔ အကယ္ ဒမီေပးတယ္ ဆိုတာ မရိွဘူးေလ။ ဒရာမာနဲ႔ပဲ အကယ္ဒမီ ကိုေဖာက္ရ မွာေလ။ ပရိသတ္ ရင္ထဲကို အနက္ ႐ိႈင္းဆံုးေနရာထိ ဝင္သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ရင္ အကယ္ဒမီနဲ႔ နီးစပ္ၿပီ ေလ။ အကယ္ဒမီလိုခ်င္ရင္ ကိုယ္ ႐ိုက္ခ်င္တဲ့ဇာတ္ကိုတည္ၿပီးအကယ္ ဒမီစည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ႐ိုက္ရမွာ။ ဟာ သကားေတြက အရမ္းေပါက္ေနတယ္။
အကယ္ဒမီ အတြက္ဒရာမာကားေတြ က ရွားသြားၿပီ။ အႏုပညာရွင္တိုင္း ထည့္စဥ္းစားရမယ့္အထဲမွာ အကယ္ ဒမီပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ကားႀကီး႐ိုက္ၿပီ ဆို ပိုက္ဆံလိုခ်င္တဲ့ကားလား။ အ ကယ္ဒမီလိုခ်င္တဲ့ကားလားဆိုတာ ႏွစ္ခုပဲတြက္ရမွာေလ။ အကယ္ဒမီ လိုခ်င္ၿပီးပိုက္ဆံရမယ့္ကားမ်ဳိးပဲနဝရတ္ ေရြးတယ္။ အကယ္ဒမီလည္း ရရ မယ္။ ပိုက္ဆံလည္း ရရမယ္။ အ ရည္အေသြး လည္းေကာင္းရမယ္။ ပရိသတ္လည္း လက္ခံရမယ္။ နဝရတ္ ကေတာ့ အဲဒါကို ပဲေရြးတယ္။
က်န္တဲ့ ပ႐ိုဂ်ဴဆာေတြ ကိုေတာ့ မသိ ဘူး။ အႏုပညာရွင္ အတြက္ အကယ္ ဒမီက ပန္းတိုင္ဆိုတာ ဟုတ္ပါတယ္။ နဝရတ္တို႔လည္း ဒီပန္းတိုင္ေၾကာင့္ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး အကုန္ခံၿပီး ႐ိုက္တာေလ။ ကိုယ့္ရဲ႕မွတ္တိုင္ေပါ့။ ပန္းတိုင္ဆိုတာ ထက္မွတ္တိုင္လို႔ေျပာ လို႔ရတယ္။ မင္းသားေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္မွာကိုယ့္ကို ဘယ္သူမွ ေခါင္းေဆာင္ ထုတ္႐ိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ အတြက္ အကယ္ဒမီကို ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္ယူတယ္ ပဲေျပာေျပာ ကိုယ္တိုင္ထုတ္ရိုက္ရတယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ဟာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ပိုက္ ဆံနဲ႔ေတာ့ လုပ္ခြင့္ ရိွတယ္။ ဘယ္သူ႔ မ်က္နွာမွ ၾကည့္စရာ မလိုဘူး