1.
ခ်စ္သူကုိ က်ေနာ့္ဘဝထဲ ေခၚေဆာင္ေပးခ့ဲတ့ဲအတြက္ မမ ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မမရယ္၊ မ.ဆ.လ လက္ထက္ သမဆိုင္က ဆပ္ျပာနဲ႔သၾကား တြဲေပးသလိုမ်ဳိုး၊ ဘာလို႔မ်ား မခ်စ္ရသူကုိပါ တြဲလ်က္ႀကီး ေခၚေဆာင္ခ့ဲရတာလဲဗ်ာ

2.
မမ ဆိုတာက MR လို႔ အတိုေကာက္ေခၚတ့ဲ Myanmar Railway ေခၚ ‘ျမန္မာ့မီးရထား’ ကုိ ေျပာတာပါ။
အဲဒီေန႔က က်ေနာ္နဲ႔မိုးႀကီး ရန္ကုန္ကေန မႏၱေလးကုိ ရထားနဲ႔ျပန္ခ့ဲၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာက လမင္းေလးတစ္စင္းရယ္၊ ေနမင္းႀကီးတစ္စင္းရယ္ ပါလာတယ္။
လမင္းေလးဆိုတာက ေနာင္မွာ က်ေနာ့္ခ်စ္သူျဖစ္မယ့္ ထားထားရင္ ဆိုတ့ဲ ေကာင္မေလးပါ။
ေနမင္းႀကီးဆိုတာက သူ႔အေမ ေဒၚခင္ခင္မႀကီးေပ့ါ၊
ေနာင္ေတာ့ ကြယ္ရာမွာ နာမည္ေျပာင္ေပးထားလိုက္တယ္ ‘ဖူးငံုေထြး’…. လို႔
သမီးေခ်ာေလး ပါလာရတ့ဲအထဲ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာက လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာေၾကာႀကီး တင္းထားလိုက္တာမ်ား ျပတ္ထြက္ျပီး လူလာမွန္မွာေတာင္ ေၾကာက္ရတယ္။
ကုိယ္ကလည္း ဝါသနာအရ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာဆို အေရာဝင္ခ်င္ေပမယ့္ သူ႔ေၾကာက္တာနဲ႔ မလႈပ္ရဲဘူး။
ရထားထြက္လို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္က ေလဝင္လို႔ထင္ပါရဲ႕ ေကာင္မေလးက ထပိတ္တယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တံခါးကၾကပ္ေနတယ္၊ ေကာင္မေလးအားနဲ႔ ပိတ္မရဘူး။
အေရာဝင္ဖို႔ လမ္းစရျပီဆိုျပီး ကုိယ္က ထပိတ္ေပးမလို႔လုပ္လိုက္တယ္…
“ဖယ္ ဖယ္ ညီမေလး၊ အကုိပိတ္ေပးမယ္”
အဲဒီမွာ ဖူးငံုေထြးက(အဖြားႀကီးက) ကန္႔ကြက္တယ္… …
“ေန ေန ေမာင္ရင္၊ ငါ့ဟာငါ ပိတ္လိုက္မယ္”… တ့ဲ
ကုိယ့္ရဲ႕ၾကိဳးစားမႈ မေအာင္ျမင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။
သူလည္း အေတာ္ၾကီးကုိ အားစိုက္ျပီး ဆြဲခ်လိုက္မွ တံခါးက က်လာတာ
က်လာေသာ္ျငားလည္း ေလကဝင္ေနတုန္းပဲ
ဝင္မွာေပ့ါ၊ တံခါးက အလယ္မွာ တံခါးရြက္မရိွေတာ့ဘူး၊ ေဘာင္ခ်ည့္ပဲ ရိွေတာ့တာ၊
‘ပိတ္လ်က္နဲ႔ ပြင့္ေနေသာတံခါးမ်ား’ ဆိုတာ ျမန္မာ့မီးရထားမွာပဲ ရိွမယ္ထင္တယ္

3.
ည ၉နာရီေလာက္က်ေတာ့ ဖူးငံုေထြးက အိမ္သာသြားမလို႔ ျပင္တယ္။
မသြားခင္ သူ႔သမီးကုိ သတိေပးသြားလိုက္ေသးတယ္… …
“ေမေမအိမ္သာ သြားလိုက္အံုးမယ္၊ ကုိယ့္ဟာကုိ ေနေနာ္ သမီး”
“ဟုတ္က့ဲ ေမေမ”
ေတြ႔ၾကျပီေပ့ါ ေဒၚခင္ခင္မႀကီးနဲ႔ ျမန္မာ့မီးရထား အိမ္သာနဲ႔။
က်ေနာ္က အဲဒီအိမ္သာျပသနာကုိ ညေနကတည္းက ခံထားရျပီးသား…
အိမ္သာတံခါးက အတြင္းဖြင့္၊ လူက အထဲဝင္လိုက္ရင္ တံခါးက ပိတ္မရဘူး။
တံခါးသြားမယ့္ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ မလြတ္ေတာ့ လူက တဖက္နံရံကုိ ေက်ာနဲ႔ကပ္လိုက္မွ ပိတ္လို႔ရတယ္။
ျပန္ဖြင့္ရင္လည္း နံရံကုိေက်ာကပ္ျပီးမွ ဖြင့္ရတာ။
ရထားေမာင္းေနတုန္း အခင္းႀကီးသြားလို႔ကေတာ့ ရြာလည္ျပီမွတ္။
ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရင္း လဲက်မွာစိုးလို႔ ေရွ႕က လက္ကုိင္ကုိင္းကုိ လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ေျခကန္ျပီးဆြဲထားရတယ္။
ဖင္ကလည္း ရထားယိမ္းတ့ဲ အရိွန္အတိုင္း ကမုတ္ေပၚမွာ ဝဲေနလိုက္တာ ၾကိပ္ဆံုလွည့္ေနသလားမွတ္ရတယ

္။
ကမုတ္က အေပါက္နဲ႔ ကုိယ့္က်ည္ဆံနဲ႔ အံက်တည့္တ့ဲအခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ျပီး ပစ္ရတာ။
တိုင္မင္မကုိက္လို႔ကေတာ့ က်ည္ဆံကအေပါက္ထဲ မက်ဘဲ ကမုတ္ေပၚတင္ျပီသာမွတ္
ေတာ္ရုံ ကၽြမ္းက်င္မႈရိွယံုနဲ႔ ရထားအိမ္သာ တက္လို႔ မရဘူး
ခု ခ်စ္လွစြာေသာ ဖူးငံုေထြးအလွည့္…
စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ အခ်ိန္ကေတာ့ အနည္းဆံုး နာရီဝက္ေတာ့ ၾကာေလာက္မယ္။
သူမရိွတုန္း လမင္းေလးကုိ ရင္းနီးအာင္ ၾကံရတာေပ့ါ…
…သမီးလိမၼာေလးကလည္း အေမ့စကားနားေထာင္ပါတယ္။
သူ႔အေမမရိွခိုက္ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ က်ေနာ္နဲ႔ ရင္းနီးသြားလိုက္တာ၊ နာမည္၊ ေနရပ္၊ အလုပ္အကုိင္ အကုန္သိလိုက္ရျပီ။
ခဏေနေတာ့ အဖြားႀကီး ေခၽြးသံရဲရဲနဲ႔ျပန္လာတယ္၊ ပါးစပ္ကလည္း ပြစိပြစိနဲ႔ေျပာလို႔…
“အမေလးေအ၊ တံခါးက အထဲကေနဖြင့္မရလို႔ အိမ္သာထဲတင္ ညအိပ္ရျပီမွတ္တာ၊ ညစ္ပတ္လိုက္တာကလည္း လြန္ေရာ”
ကုိယ္လည္း ရီခ်င္စိတ္ကုိ မနည္းထိန္းျပီး အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္
4.
မႏၱေလးေရာက္ျပီး ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ လမင္းေလးတို႔ ရပ္ကြက္ကုိ သြားရတာေပ့ါ။
သူတို႔ေနတ့ဲ ၆၃လမ္းေဘးက က်ားကြက္သစ္မွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္း စန္းေမာင္ေမာင္ ရိွတယ္။
ရပ္ကြက္ထဲ အေတာ္ႏွံ႔စပ္တ့ဲေကာင္ဆိုေတာ့ သ႔ူကုိပဲ အားကုိးရမွာ။
ဒါနဲ႔ စန္းေမာင္ေမာင္ကုိေခၚျပီး လမ္းထိပ္လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ၾကတယ္။
သူက ေမးတယ္… …
“မလာစဘူး အလာထူးလို႔ ဘာကိစၥလဲ ေဟ့ေကာင္”
“ငါနဲ႔ ရထားေပၚမွာ ခင္လာတ့ဲေကာင္မေလးက မင္းတို႔ရပ္ကြက္မွာ ေနတာကြ၊ သူ႔ကုိ လာေျခာင္းတာ”
“ဘယ္သူလဲ၊ ဘာလုပ္တာလဲ”
“ထားထားရင္ တ့ဲ၊ ကုန္စံုဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္ ေျပာတယ္”
“ဘုရား ဘုရား၊ ေဒၚခင္ခင္မႀကီး သမီးေလး မဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္”
“စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ေတာ့ ငါ့ေကာင္”
“ဘာလို႔လဲ”
“သူ႔အေမႀကီးက အေပါက္ဆိုးလြန္းလို႔ ငါတို႔ရပ္ကြက္က လူငယ္ေတြၾကားထဲမွာ ဆိုရိုးစကားတစ္ခုေတာင္ ရိွတယ္”
“ဘာတ့ဲလဲ”
“ထားရင္ကုိ ၾကိဳက္မည္ေလာ၊ က်ားဖင္ကုိ ႏိႈက္မည္ေလာ… တ့ဲ”
“အဲဒီေတာ့ ဒီရပ္ကြက္က လူငယ္ေတြ ဘယ္လမ္းေရြးၾကလဲ”
“တစ္ရပ္ကြက္လံုး က်ားဖင္ႏႈိက္ၾကတယ္”
“ဟင္…”
“ငါတို႔ရပ္ကြက္ေတာင္ က်ားကြက္သစ္ကေန က်ားဖင္ႏႈိက္ကြက္သစ္လို႔ နာမည္တြင္ေနတာ အဲဒီ ထားထားရင္ ဆိုတ့ဲ ေကာင္မေလးေၾကာင့္ေပ့ါ”
“ၾကားရတာ အားရိွစရာပဲ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါကေတာ့ ထားရင္ကုိပဲ ႏႈိက္မယ္”
“ဘာရယ္…”
“အဲေလ ထားထားရင္ကုိပဲ ၾကိဳက္မယ္လို႔ ေျပာတာပါကြာ”
“ဒါေတာ့ မင္း သူ႔အေမႀကီးကုိ မေၾကာက္ရင္လုပ္ေပ့ါ”
“မေၾကာက္ဘူးကြ၊ မင္းကလည္း ကူညီေပးအံုးေလ”
“ငါေတာ့ အေပါင္းအသင္းမွားျပီ”

5.
လမင္းေလးကုိ ျမင္ခ်င္ေတြ႔ခ်င္ေတာ့ သူ႔ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း ၾကည့္ရတယ္။
ျဖတ္ေလွ်ာက္တုန္း ဖူးငံုေထြးျမင္ရင္ မ်က္ေစာင္းႀကီးနဲ႔ လွမ္းထိုးတယ္။
သူ႔ဆိုင္ေရွ႕ကုိယ္ျဖတ္တုန္း ေခြးတစ္ေကာင္တစ္ေလမ်ား အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ျပီး အနားမွာရိွေနလို႔ကေတာ့ နာျပီဗ်ာ၊ ေစာင္းဆဲေတာ့တာ…
“ဟ့ဲ ေခြး၊ ေအာ္… ဒီေခြးေလးႏွယ္ ေနစရာမရိွဘူးထင္ပ့ါ၊ သူမ်ားဆိုင္ေရွ႕ပဲ လာလာေနတယ္”
ကဲ… ခက္ဘူးလား၊
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီရပ္ကြက္က လူငယ္ေတြ က်ားဖင္ပဲႏိႈက္ၾကတာ။
တရက္ကေတာ့ ကံေကာင္းတယ္ဗ်ဳိ႕…
ဆိုင္ေရွ႕ကျဖတ္အေလွ်ာက္ လမင္းေလးတစ္ေယာက္ထဲ ေစ်းေရာင္းေနတာ ေတြ႔တယ္၊ ဖူးငံုေထြးရဲ႕ အရိပ္အေယာင္မျမင္ဘူး။
ဒါနဲ႔ အခြင့္အေရးရတုန္း စကားေျပာဖို႔ ဆိုင္ထဲဝင္သြားလိုက္တယ္…
ဘုရားဘုရား၊ လန္႔ထွာဗ်ာ၊ ဖူးငံုေထြးက ဒီဘက္ ပုဏၰကြယ္က စားပြဲခံုမွာ ထမင္းစားေနတာကုိးဗ်
လူကုိျမင္ေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးႀကီးနဲ႔ၾကည့္ရင္း ထလာတယ္၊ ျပီးေတာ့ အသံမာမာနဲ႔ လွမ္းေမးတယ္… …
“ဘာကိစၥလဲ”… တ့ဲ
ကုိယ္လည္း ေၾကာက္လန္႔ျပီး ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္း မသိဘူး
ျခင္ေဆးေခြဘူးေတြ ထပ္ထားတာ မ်က္စိေရွ႕ျမင္ေတာ့ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ ေျပာမိေျပာရာေျပာလိုက္တယ္… …
“ဟို… ဟို ျခင္ေဂြးရွည္ ရိွလားဟင္”
“ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ၊ ျခင္ေဂြးရွည္လည္း မရိွဘူး၊ ျခင္ေဂြးတိုလည္း မရိွဘူး”
“ဗ်ာ၊ ဟိုဒင္းဗ်ာ၊ ဆင္ေခ်းေခြ ဆင္ေခ်းေခြကုိ ေျပာတာ”
“ဘာ… ဒီမွာ စားေသာက္ေနတာဟ့ဲ၊ ေခ်းအေၾကာင္း ေသးအေၾကာင္းေတြ လာမေျပာနဲ႔”
“မ.. မဟုတ္ပါဘူး အန္တိန္ အဲေလ အန္တီ၊ ဟုိ ဟို ျခင္ေဆးေခြ ရိွလားလို႔ ဒါ… ဒါေျပာတာပါ အဟီး”
“ရိွတယ္၊ ဘယ္ေလာက္တန္ ယူမွာလဲ”
အဲ… ဘယ္ေလာက္တန္ယူမွာလဲတ့ဲ ေမးေနျပီ၊
ဟင္ ပုိက္ဆံေရာပါရဲ႕လားမသိ၊
အိတ္ထဲႏႈိက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပုိက္ဆံထြက္မလာဘဲ စာရြက္ပိုင္းေလးပဲ ထြက္လာတယ္
ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖက ႏွစ္လံုးထီထိုးခိုင္းလိုက္တ့ဲ စာရြက္ ျဖစ္ေနတယ္
ဟုတ္သားဟ၊ ေမ့ေတာ့မလို႔ အျပန္ဝင္ထိုးရအံုးမယ္။
အဲလို စဥ္းစားေနတုန္းကုိ ဖူးငံုေထြးက ထေအာ္တယ္… …
“ဟ့ဲ… ေမးေနတယ္ေလ၊ ဘယ္ေလာက္တန္ ယူမွာလဲလို႔”
“အင္း… အဲ… ၃ဝဝ ဖိုး R လိုက္ပါ အန္တီ”
“ဘာ… ဘာေျပာတယ္… ငါရုိးရိုးသားသား ေစ်းေရာင္းေနတာ၊ ခ်ဲေရာင္းစားေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ ခ်ဲထိုးခ်င္ရင္ ရာအိမ္မႈးဆီသြား”
“ဗ်ာ၊ ရာအိမ္မႈးက ခ်ဲေရာင္းသလား”
“မေရာင္းဘူး၊ နင္ သြားဝယ္ရင္ အဖမ္းခံရေအာင္လို႔ ေျပာေနတာေဟ့ သိျပီလား”
ေမတၱာထားေတာ္မူပ့ါ မေတာ္ရေသးတ့ဲ ခ်စ္ေမေမရယ္…

6.
ဒီလိုနဲ႔ သံုးႏွစ္သံုးမိုးေလာက္ က်ားဖင္မႏႈိက္ဘဲ ထားရင္ကုိ ၾကိဳက္လိုက္တာ၊ ဝိရိယအက်ဳိးေလး ခံစားလိုက္ရပါတယ္။
ဖူးငံုေထြးလည္း အာရုံေနာက္လာတယ္ထင္ပါရဲ႕၊ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ျပီး သူ႔သမီးကုိ လူႀကီးစံုရာနဲ႔ လာေတာင္းဖို႔ ေျပာတယ္။
မေတာင္းခိုင္းလို႔ကလည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒီေကာင္ကလည္း မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္ သူ႔ဆိုင္ေရွ႕ကမျပန္ေတာ့ ရပ္ကြက္ကေျပာလွျပီ
ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္လြန္းလို႔ ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ဆိုတာထက္ ျမစ္ေပါက္မတတ္ေတာင္ ျဖစ္ေနျပီ။
တရုတ္ေတြသာသိရင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျပီး ေရအားလွ်ပ္စစ္ လာေဆာက္မွာေတာင္ စိုးရေသးတယ္….
မဂၤလာေဆာင္ျပီးေတာ့ သူ႔အိမ္မွာ ကပ္ေနရတယ္။
စိတ္ဆင္းရဲခ်က္ေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ ငရဲက်ေနသလားမွတ္ရတယ္ဗ်ာ
ထားရင္ဆိုတ့ဲ လမင္းေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာသာမရိွရင္ အဲဒီအိမ္နဲ႔ ေဝးရာကုိ ထြက္ေျပးမိမွာ။
သိပ္မၾကာမွီမွာဘဲ က်ေနာ္ေလွ်ာက္ထားတ့ဲ အလုပ္က ခန္႔စာရတယ္၊ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၼဏီတစ္ခုက ခန္႔လိုက္တာ…
ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ သြားေနရတာေပ့ါ၊ ေပ်ာ္လိုက္တ့ဲ ျဖစ္ျခင္းဗ်ာ၊ ငရဲတြင္းက လြတ္တာကုိး
ထားထားရင္ ကုိေခၚျပီး ရန္ကုန္မွာ တိုက္ခန္းတစ္ခန္း ငွားေနလိုက္တယ္၊ မိန္းမကုိလည္း ကုမၼဏီသူေဌးက ေငြစာရင္းဌာနမွာ စာရင္းကုိင္ ခန္႔ေပးထားေတာ့ အစစ အဆင္ေျပတယ္ ေျပာရမွာေပ့ါ။
ဖူးငံုေထြးခမ်ာေတာ့ သမီးမရိွေတာ့လို႔ ေတာမွာေနတ့ဲ သူ႔အကုိႀကီးကုိ အေဖာ္ေခၚထားရတယ္။
သူ႔သမီးကုိ ရန္ကုန္မွာ ဘတ္စ္ကားတိုးစီးရမွာ စိုးလို႔တ့ဲ၊ ပတ္ပလစ္ကာကားေလးတစ္စင္း ဝယ္ေပးလိုက္ေသးတယ္ သာဓုပါဗ်ာ

7.
“ကုိကုိ…ေမေမက မနက္ဖန္ Air Bagan နဲ႔ လိုက္လာမယ္တ့ဲ၊ အဲဒါ ေလဆိပ္မွာ လာၾကိဳဖို႔ ေန႔လည္က ဖုန္းဆက္တယ္”
“ဟင္… သူက ဘာလာလုပ္မွာတ့ဲလဲ”
“ဘာလာလုပ္ရမွာလဲ ကုိကုိရယ္ သမီးကုိ မေတြ႔တာၾကာလို႔ေပ့ါ”
အင္း… ဒုကၡ ဒုကၡ မျငိမ္းေသးပါလား၊
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ေလဆိပ္ကုိသြားၾကိဳရတယ္။ မၾကိဳခ်င္ဘူးလို႔လည္း ေျပာလို႔မရဘူး၊ မိန္းမက ကားေမာင္းတတ္တာမဟုတ္ေတာ့ ကုိယ္တိုင္ပဲ ေမာင္းပုိ႔ေပးရတာေလ…
ျပည္တြင္းဆိုက္ေရာက္မွာ ေစာင့္ေနတုန္း ေလယာဥ္ဆိုက္လာတယ္…
အံမယ္ေလး ထြက္လာပါျပီဗ်ာ….
အမယ္အမယ္… ခ်စ္ေမေမက ေျပာင္းဖူးေမြးေလာက္ရိွတ့ဲ သူ႔ရဲ႕ဆံပင္ေတြကုိ ေဆးဆိုးျပီး ေကာက္ထားပါလား၊
မ်က္ႏွာမွာလည္း မိတ္ကပ္ေတြ အေဖြးသားနဲ႔၊ မဂၤလာေဆာင္မယ့္ သတို႔သမီးေတာင္ အဲဒီေလာက္လိမ္းမွာ မဟုတ္ဘူး၊
လိမ္းထားတာကလည္း မညီမညာနဲ႔ဆိုေတာ့ တပိႆာဝင္စဥ္႔အိုးကုိ ရြံနဲ႔ပက္ထားတာကမွ ၾကည့္ေကာင္းအံုးမယ္ထင္ရဲ႕
မၾကီးမငယ္နဲ႔ ဘယ္သူကမ်ား ေျမွာက္ေပးလိုက္တာပါလိမ့္ဗ်ာ၊ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ…
“ေမေမ…”
“သမီး ထားရင္…”
ေတြ႔ၾကျပီ သမီးနဲ႔ အေမ…ရုပ္ရွင္ထဲမွာလိုပဲ ေျပးေပြ႔လိုက္ၾကတာ…
အင္း… …ေတာ္လွန္ေရးတံုးက ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျပန္ဆံုၾကလို႔ ဝမ္းသာအားရျဖစ္ေနသလား မွတ္ရတယ္…
အင္းေလ သားအမိျခင္း မေတြ႔တာကလည္း ရက္ေပါင္း ၃၆၀ ေလာက္ ရိွရွာျပီကုိး……
“သမီးေလးေနေကာင္းရဲ႕လား”
“ေကာင္းတယ္၊ ေမေမေရာ ေနေကာင္းတယ္မလား”
“ေကာင္းပ့ါ သမီးရယ္”
“ေမေမက ခုလိုဆံပင္ေတြ ေကာက္လိုက္ေတာ့ အရမ္းငယ္သြားလိုက္တာ၊ သမီးျဖင့္ မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိဘူး”
“ဟင္း..ဟင္း… အဲေလာက္လည္း မဟုတ္ပါဘူး သမီးရယ္”
အင္း… ကုိယ့္ငါးခ်ဥ္ေတာ့ ကုိယ္ခ်ဥ္ေနပဟ
“ကုိကုိေရ၊ ေမေမ့ကုိ ၾကည့္စမ္းပါအံုး၊ ငယ္သြားတယ္လို႔ မထင္ရဘူးလား”
အမယ္…ေတနာမေလး၊ ကုိယ့္အေမ ကုိယ့္ဟာကုိ ေျမွာက္ေျပာလို႔ အားမရဘူး၊ ၾကည့္မရတ့ဲလူကုိ စစ္ကူလာေတာင္းေနေသးတယ္…
ေမးေတာ့လည္း ေျပာရေသးတာပ့ါေလ… ..
“ဟာ…ဟုတ္ပ့ါ အန္တီရယ္၊ အရမ္းငယ္သြားလိုက္တာ၊ မသိတ့ဲလူက လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ကေလးေလးမွတ္ျပီး ႏို႔ဘူးဖမ္းတိုက္ေနမွာေတာင္ စိုးရတယ္”
“ဘာကြဲ႕ ေမာင္ဦး၊ မင္းက ေလွာင္တာလား”
“မေလွာင္ရက္ပါဘူး အန္တီရယ္၊ က်ေနာ့္အျမင္ေျပာတာပါ… ဟီး ဟီး”
“ငယ္တာေတာ့ ငယ္ေပ့ါ၊ ဒါေပမယ့္ ႏို႔ဘူးတိုက္တ့ဲအထိ ငယ္တာေတာ့ မေကာင္းဘူးေပ့ါကြဲ႕”
“ဟုတ္က့ဲ”
ဟိ.. အရသာရိွထာ…
ဒါနဲ႔ သူ႔အိတ္ေတြကူဆြဲျပီး ကားရိွရာကုိ အသြားမွာ အဖြားၾကီးက ေမးပါေလေရာ… …
“ေမာင္ဦး မင္းဟာကလည္း အဝတ္အစားဝတ္တာ ေပတီးေပစုပ္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္းေလးမ်ား ဝတ္ပါအံုး”
“ရပါတယ္ အန္တီရယ္၊ ဟိုနားဒီနားလာတာပဲဟာ၊ က်ေနာ္ကလည္း ဒီလိုပဲ ေနတတ္လို႔ပါ”
“မင္း အဲလိုေနတတ္တာက အေရးမၾကီးဘူး၊ လူေတြက မင္းကုိ အိမ္ကဒရိုင္ဘာလို႔ ထင္ေနမယ္”
ဟာ… လက္နက္ႀကီးနဲ႔ ထုပေဟ့…
“ထင္ပါေစ အန္တီရယ္၊ ကိစၥမရိွပါဘူး”
“ဘာလို႔ ကိစၥမရိွရမွာလဲ၊ င့ါသမီး သိကၡာက်တာေပ့ါ ဟ့ဲ”
“ဘာက်စရာရိွလဲ အန္တီရယ္၊ သူ လွလွပပ ဝတ္စားေနရင္ ျပီးတာပဲ မလား”
“ဘယ္ျပီးမလဲဟ့ဲ၊ မင္းတို႔လင္မယား ၿမိဳ႕ထဲအတူတြဲသြားရင္ ပတ္ဝန္းက်င္က ဘာထင္မလဲ၊ ဒီသူေဌးကေတာ္ႏွယ္၊ အိမ္က ဒရိုင္ဘာနဲ႔မွ ေဖာက္ျပန္ေနရတယ္လို႔ ထင္ၾကမွာေပ့ါ”
ဟိုက္… သူ႔ကုိ ႏို႔ဘူးေလး ေပးတိုက္မိတာ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ တစ္လံုးျပီးတစ္လံုး ျပန္ထုေနေရာပါလား၊ ဘာမွဆက္မေျပာဘဲေနမွ သက္သာႏိုင္မယ္…
ဟင္…ငဦး ငဦး ခံေပအံုးေတာ့ သူမျပန္မျခင္း ခံေပေရာ့
ဟိုကနင့္ကုိငယ္ႏိုင္၊ မတူရင္မတုရဘူး

8.
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ တျဖည္းျဖည္းကုန္လြန္သြားလိုက္တာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ သားဦးေလး ‘ေမာင္ထြန္းညိဳမႉးရင္’ ေတာင္ သံုးႏွစ္ထဲေရာက္လာျပီ။
တရက္ေတာ့ဗ်ာ၊ စိတ္မေကာင္းစရာပါ၊ မႏၱေလးမွာ က်ေနာ့္ေယာကၡမႀကီးနဲ႔ အတူလာေနေပးတ့ဲ သူ႔အကုိႀကီး ဆံုးလို႔တ့ဲ၊ ဖုန္းဆက္ျပီး အေၾကာင္းၾကားလာတယ္…
မႏၱေလးကုိ ဆင္းၾကရတာေပ့ါ
ခက္တာက ထားထားရင္က တခါထဲ လိုက္လို႔မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊
ကုမၼဏီရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းေတြ အေရးႀကီးေနလို႔ အျပီးလုပ္ေပးခ့ဲရမယ္
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေနမွ လိုက္လာႏိုင္မွာ၊
က်ေနာ္နဲ႔ သားေလးက အရင္ သြားႏွင့္ရတာေပ့ါ
မႏၱေလးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ….
ဧည့္သည္ေတြကုိ ဧည့္ခံေနတ့ဲ ေယာကၡမႀကီးက က်ေနာ့္တို႔ကုိလည္း ျမင္ေရာ ေျပးလာျပီး ငိုပါေလေရာဗ်ာ…
ငိုလည္းငုိ ပါးစပ္ကလည္းေျပာေပ့ါ… …
“အမေလး ေမာင္ဦးေရ၊ အကိုႀကီးလာေနျပီေလ၊ ထ ၾကည့္ပါအံုးလား ေမာင္ဦးရဲ႕”
ဟမ္…. ဘယ့္ႏွယ့္ ဘယ့္ႏွယ့္ အဲလိုေတာ့ မေနာက္ပါနဲ႔ အန္တီရယ္
အကုိႀကီးေရ ေမာင္ဦးလာေနျပီ ထႀကည့္ပါအံုး လို႔ ငိုရမွာမဟုတ္ဘူးလားဂ်ာ။
ဘယ္အညိဳးနဲ႔မ်ား မွားငိုေလသလဲ အန္တီရယ္၊
ဘုရား ဘုရား၊ လြဲပါေစ ဖယ္ပါေစ…
နာေရးဖိတ္စာမွာေကာ ငါ့နာမည္ မွားရုိက္ထားေသးလား မသိ ဟူး…

9.
အဲ…ညအိပ္ေတာ့မွ ျပႆနာဗ်ဳိ႕…
သားေတာ္ေမာင္ေပ့ါ၊ ည ည အိပ္ရင္ သူ႔အေမခ်က္ကုိ ႏႈိက္ျပီး အိပ္ေနက်၊ ခု သူ႔အေမပါမလာေတာ့ ခ်က္မႏႈိက္ရလို႔တ့ဲ မအိပ္ဘူးဆိုျပီး ငုိယိုဂ်ီက်ေနပါေလေရာ… …
ေဖေဖခ်က္ကုိ ႏိႈက္ျပီးအိပ္ဆိုေတာ့လည္း လက္မခံဘူး၊ လက္မခံရတ့ဲ အေၾကာင္းကလည္း ရိွသကုိး…
“ေပေပ့ခ်က္က အတီးလံုးေလး (အသီးလံုးေလး)၊ ေမ့ေမ့ခ်က္လို႔ တြင္းေလးမဟုတ္ဘူး”… တ့ဲ
အာ… မေအေပးေလးက၊ အေရးထဲ ခ်က္ထီးခ်က္မ ေရြးေနေသးတယ္
ဒါနဲ႔ သူ႔ဖြားေအက သူနဲ႔လာအိပ္ သူ႔ခ်က္ကုိႏႈိက္ျပီးအိပ္လို႔ ေျပာေတာ့…
“ဖြားဖြားခ်က္ကုိ အရင္ျပ”… ဆိုလို႔ နမူနာျပရေသးတယ္၊
ေသခ်ာစစ္ေဆးႀကည့္ရႈျပီးမွ သေဘာတူျပီး လိုက္အိပ္တယ္…
ညလယ္ေလာက္က်ေတာ့ အဖြားႀကီးအခန္းဘက္က စီကနဲ ေအာ္သံၾကားလိုက္တယ္… ….
“ဟ့ဲ… ဟ့ဲ၊ သားသား သားသား၊ အဲဒါ ခ်က္မဟုတ္ဘူး… ခ်က္မဟုတ္ဘူးဟ့ဲ၊ ေဟာေတာ္ ဒီကေလး ခက္ေတာ့တာဘဲ”
ခဏေနေတာ့ အိပ္ခန္းထဲကေန ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ထြက္လာတယ္၊ သားေလးကုိလည္း က်ေနာ့္ဆီျပန္လာပုိ႔တယ္… …
“ေမာင္ဦး၊ နင့္သားနင္ ေခၚအိပ္ေတာ့”
“ဘာလို႔လဲ အန္တီ”… လို႔ ေမးေတာ့ ျပန္မေျဖဘူး၊
ေဇာင့္ေဇာင့္နဲ႔ ထြက္သြားတယ္။
ေတာ္ေသးတာေပ့ါ… သားသားကလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနေတာ့ ခ်က္ႏိႈက္ခ်င္ေၾကာင္း မေျပာေတာ့ဘဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔…ေနာက္ညက်ေတာ့လည္း ဒီေကာင္ မေန႔က ဘာျမင္ျပီး လန္႔လာတယ္ မသိဘူး၊ ခ်က္အေၾကာင္း ဂ်ီမက်ေတာ့ဘူးရယ္
သူ႔အေမလိုက္လာေတာ့ ခ်က္ကိစၥက ျပႆနာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ…
မလြယ္ဘူး ကေလးမ်ားကလည္း သူ႔အစြဲနဲ႔သူ

10.
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေယာကၡမႀကီးလည္း သူ႔ဆိုင္ကုိပိတ္၊ သူ႔အိမ္ကုိပါေရာင္းျပီး က်ေနာ္တို႔နဲ႔ပဲ လိုက္ေနေတာ့တယ္။
စိတ္ေတြလည္း ေလ်ာ့လိုက္ဟန္တူပါရဲ႕၊ အရင္က ေဒၚခင္ခင္မႀကီးရဲ႕ မာန္ေတြဟန္ေတြ မေတြ႔ရေတာ့ဘူး။
သားသားကုိလည္း ခ်စ္လိုက္တာမွ တုန္လို႔၊ သူ႔ရိွသမွ်ပုိင္ဆိုင္မႈေတြ သူ႔ေျမးနာမည္နဲ႔ အကုန္လြဲထားတယ္။
က်ေနာ့္အေပၚလည္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း ဆက္ဆံလာတယ္။
တဦးကေစတနာ တဦးကေမတၱာ ဆိုတာလို က်ေနာ္ဘက္ကလည္း မိခင္အရင္းတေယာက္လို႔ သေဘာထားလိုက္ပါတယ္။
အန္တီလို႔ေတာင္ မေခၚေတာ့ဘဲ ထားထားရင္ ေခၚသလို “ေမေမ” လို႔ ေျပာင္းေခၚခ့ဲတယ္။
ခုေတာ့လည္း အားလံုးျငိမ္းခ်မ္းေရးရလို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ပဲ ဘဝေတြကုိ ျဖတ္သန္းေနၾကတယ္

11.
အင္း…ဟိုအရင္ ေတြ႔စကေတာ့…သူ႔ကိုျမင္ရင္ မုန္းလြန္းလို႔ဗ်ာ (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕) ေခ်းနဲ႔ငံုျပီးေတာင္ သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ဖူးကနဲ ေထြးလိုက္ခ်င္တာ
ဒါ့ေၾကာင့္ “ဖူးငုံေထြး” လို႔ ကြယ္ရာမွာ ေခၚခ့ဲတာေပ့ါ။
အမယ္…ေနာက္မွသိရတာက သူကလည္း က်ေနာ့္ကုိ နာမည္ဝွက္ေပးထားေသးတယ္…
“ေျခာက္ေစာင္း”… တ့ဲ
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့…ဆိုင္ေရွ႕ကေန အေျခာက္တိုက္ ျဖတ္ျဖတ္သြားျပီး ဆိုင္ဘက္ကုိ ေစာင္းေစာင္းျပီး ၾကည့္သြားလို႔တ့ဲ…
ေကာင္းပ့ါ
‘ဖူးငံုေထြး’ နဲ႔ ‘ေျခာက္ေစာင္း’
ေက်ေရာ… …။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ကုိယ္ေတြ႕ဟာသမ်ားကုိ ျပန္လည္အသံုးျပဳခြင့္ေပးေသာ mmcybermedia မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ‘မန္းပံုရိပ္’ မွ @Thin Thin Yu, သုဂတ လုင္ တို႔အား ေက်းဇူးတင္ပါသည္။