တစ္ခါကလူနွစ္ေယာက္ရွိတယ္ တစ္ေယာက္ကမ်က္စိမျမင္တဲ့သူ ဒါေပမဲ့ဥာဏ္ေတာ့ရွိတယ္ သူ့နာမည္က ဥာဏ္ေကာင္းတဲ....့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဗလေကာင္းေကာင္းနဲ့လူပဲသူကေတာ့ဥာဏ္မရွိဘူး သူ့နာမည္က ဗလ တဲ့...သူသိတာက ဖိုးဥာဏ္ေကာင္း ကိုဆရာတင္ရမယ္ဆိုတာပဲ...

ဗလ က ဖိုးဥာဏ္ကို ကုန္းပိုးျပီးသြားတတ္သလို...ဖိုးဥာဏ္ကေတာ့ ဗလ ေျပာတာနားေထာင္ျပီးဆံုးျဖတ္ေပးတတ္တယ္.... ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲဆိုေတာ့ တစ္ခါကသူတို့ညပိုင္းျကီးျပန္လာလာတာ ဗလ က...
ေဟ့ေကာင္ ..ဖိုးဥာဏ္..ငါတို့ဆီကို ခပ္လင္းလင္းဟာျကီး..နွစ္ခုဝင္လာတယ္ကြ...

ဖိုးဉာဏ္ကစဥ္းစားျပီး.....ဘယ္လိုဟာလဲဟ...

ခပ္လင္းလင္းနဲ့ျပီးေတာြအသံေတြလည္းထြက္ေနတယ္... အသံျကီးနဲ့ငါတို့နဲ့ေတာင္နီးလာျပီး...လင္းလည္းလင္းတယ္....အသံလည္း ထြက္ေနတယ္...
" ဟုတ္လား,"
" ေအ....ငါတို့နဲ့ေတာင္သိပ္မကြာေတာ့ဘူး..... ဘယ္လိုအသံလဲကြ.... တတီတီ တပြမ္ပြမ္နဲ့ကြ....""
ဟား..မင္းအဘ....အဲဒါကားဟ....ေရွာင္ေရွာင္...အေသအလဲေရွာင္လို့...မ တိုက္မိေပမဲ့....နွစ္ေယာက္လံုးလမ္းေဘးကို ဒိုင္ပင္ပစ္လိုက္တာ...အကြဲကြဲအျပဲျပဲ.ျဖစ္ကုန္တယ္...အဲ့လို..နွစ္ေယာက္ပါ..... ဒါေပမဲ့...အေပးအယူကေျဖာင့္လို့.....

အဲလိုနဲ့....ညတစ္ညမွာ..သူတို့အိမ္အျပန္မွာအပင္ျကီးတပင္ေအာက္ကေန ျဖတ္ျပန္ရတယ္.... အဲဒီအပင္မွာ ညဂ်ုုတီက်တဲ့....သရဲတစ္ေကာင္ေရာက္ေနတယ္....သူ့တာဝန္က ဒီညမွာ...ဒီအပင္ေအာက္ျဖတ္တဲ့လူနွစ္ေယာက္ကိုေျခာက္ရမွာ........ တစ္ခါတည္း နွစ္ေယာက္ကိုေတြ့ေတာ့...ပိုင္ျပီေပါ့......ဒါေျကာင့္ဝုန္းကနဲ...အပင္ေပၚမ ွခုန္ခ်ျပီး..သရဲက.. .ဲေျကာက္စရာေကာင္းတဲ့ လက္ေတြကိုဆန ့္ထုတ္လိုက္တယ္...
ဗလက..သူ့ေရွ့ေရာက္လာတဲ့သရဲကို ေသခ်ာျကည့္ျပီး..... ဖိုးဥာဏ္ေရ....ငါတို့ေရွ့ကို အျဖဴေရာင္အဝတ္နဲ့လူတစ္ေယာက္...လက္ကားယားလုပ္ေနတယ္ဟ... ""

ေဟ...ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေနမွာပါကြာ...သူတို့ဖလားျကးီေတာင္ပါဦးမယ္... ""

အၿဖဴေရာင္အဝတ္အစား စုတ္စုတ္ၿပတ္ၿပတ္ ္နဲ့ကြ....

"" ေအာ္ ဝန္ထမ္းေနမွာေပါ့""

မ်က္လံုးျပူးျကီးနဲ့ဟ.....

"" ေဝဖန္ေရး ဆရာေနမွာပါဟ""..

လ်ွာကလည္း...တေတာင္ေလာက္ထြက္ေနတယ္... ""

ျကူရွင္ဆရာေနမွာပါကြား.."

" သူတို့ေတြေျပာေနတာေတြ ျကားျပီး...ျကာေတာ့သရဲလဲ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး..
"" ဟိတ္..လူေတြေႀကာက္က်ေလဗ်ာ .....က်ဳပ္က သရဲပါ...ခင္ဗ်ားတို့ကို ေျခာက္ေနတာ ......

ဖိုးဥာဏ္ေရ ငါတို့ကိုသူက သရဲေျခာက္ေနတာတဲ့...... "" အာ..သူကသရဲဆိုတိုင္း..ယံုလို့မရဘူးကြ...ဒီေခတ္ျကီးကအလိမ္အညာေတ ြမ်ားတယ္... သူ့မွာဘာအေထာက္အထားပါလဲ.....ေမးျကည့္ကြား....

သရဲလည္းအေတာ္တင္းေနျပီး..ဒါနဲ ့သူ့ရဲ့...သရဲမွတ္ပံုတင္ ကဒ္ျပားကိုျပလိုက္တယ္.....

ဗလကမွတ္ပံုတင္ကိုျကည့္ျပီး...."" ကဒ္ျပားကေတာ့ဟုတ္တယ္ ပံုကဝါးေနတယ္ကြ ....
" အငး္...ပံုကဝါးေနေတာ့ယံုလို့မရေသးဘူး"
" ဗလ ဒီေကာင္ကိုျကည့္ရတာ မသကၤာစရာပဲကြ.....ျကာတယ္ ဒီေကာင္ကို မင္းခ်ဳပ္ထားလိုက္စမ္း...
ဒါမ်ိုးကေတာ့ ဗလတို့ ဘာသြက္သလဲမေမးနဲ့ ခ်ဳပ္ထားလိုက္တာ သရဲခမ်ာ ယက္ကန္းယက္ကန္နဲ့မိပါေလေရာ.... ....
" ေဟ့. လူေတြက်ုဳပ္ကသရဲေနာ္...က်ဳပ္ကိုင္လိုက္ရမလား.... " ေအာင္မာ...ခုထိသရဲကတစ္ျပားမွေလ်ွာ့မေပးေသးဘူး.....ေအး...မင္းကို ငါေမးမယ္...
မင္းသရဲဆိုသိရမယ္...လူေတြေသရင္ ဒြါရကိုးေပါက္ကအသက္ထြက္တယ္....
မင္းကေသဖူးတဲ့သရဲဆိုေတာ့သိရမယ္. ေျပာမင္းဘယ္အေပါက္ကထြက္သလဲ...အသက္"

သရဲလည္းအေတာ္ညစ္သြားတယ္ ကိုယ့္ဟာကိုဘယ္ကထြက္မွန္း....မသိဘူး ဒါနဲ့ရမ္းျပီးေျပာလိုက္တယ္.... နား....နား....နားကထြက္တာ..

ဒီတစ္ခါဖိုးဥာဏ္က"" ေတာက္"" တစ္ခ်က္ေခါက္ျပီး... "" လူ့ရဲ့ျမင့္ျမက္တဲ့နား..နွားေခါင္းကထြက္ရင္ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္တယ္ကြ.....

ေဟ့ေကာင္ဗလ...ဒီေကာင္လူလိမ္ကြ ...ခ်ကြာ.... ဘာေျပာေကာင္းမလဲ...ဗလ ဗ်င္း လိုက္တာသရဲခမ်ာ ေခြေခြေလး ေၿမာ့ပီးက်န္ခဲ့တယ္.....
ဒီဇာတ္လမ္းကျပီးမသြားခဲ့ဘူး.... သရဲေတြရဲ ့ေလာကမွာ ဂယက္ထသြားခဲ့တယ္..... သရဲေတြကကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေမးေနျကတယ္....ငါတို့ကဘာေတြလည္း...ဘာေကာင္ေတြလည္း...ကြာ....ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ကုန္တယ္..စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ေတြဖြဲ ့တယ္..ႏိုင္ငံတကာ သရဲ အဖြဲ ့အစည္းေတြနဲ ့တိုင္ပင္တယ္

သရဲအျကီးအကဲကေတာ့ေျဖရွာတယ္... တိုေတြဟာ သရဲေတြပါသံသယမရွိျကပါနဲ့..... ဒါေပမယ့္...သူ့စကားကို ဘယ္သူမွနားမေထာင္ျကဘူး....ေခါင္းေဆာင္ျကီးလည္းတဖြဖြေျပာရင္း သူ့ဘဝေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့.....ေသတမ္းစာမွာ မွာခဲ့တယ္......

မ်က္စိမျမင္တဲ့သူနဲ့ဥာဏ္နည္းတဲ့သူေတြကိုဘယ္ေတာ့မွမေျခာက္ပါနဲ့တဲ.........
ဒါေႀကာင့္ ခုခ်ိန္ထိဘယ္မ်က္မျမင္...ဘယ္အရူး..ကိုမွ သရဲေျခာက္တယ္လို့မျကားတာအမွန္ပါပဲ......,

Credit - Htut Myat