ေက်းညိဳမွာ ဘၾကီးတစ္ေယာက္ရိွတယ္။
လူက ပုပုန႔ဲအသားေရာင္ကေတာ့ မ်ဳိးရိုးစဥ္လာကုိ ထိန္သိမ္းတ့ဲအေနနဲ႔ အနက္ေရာင္ႏုႏုေလးေပ့ါ
ျပီးေတာ့… …စိတ္ကတိုတတ္တယ္။ ေမ့လည္း ေမ့တတ္တယ္။
ႏွေမ်ာကလည္း ႏွေမ်ာတယ္။

ရြာမွာေတာ့ အရိွန္အဝါေတာ္ေတာ္ႀကီးတာ
တရြာလံုးက သူႀကီးမေၾကာက္ရဘူး သူ႔ေၾကာက္ေနရတာရယ္

သူ႔ဘၾကီးအသံၾကားရင္ ေဟာင္ေနတ့ဲေခြးေတာင္ ရပ္ျပီး၊ ငုိေနတ့ဲ ကေလးေတာင္ တိတ္တယ္
သူအျပင္သြားတ့ဲအခါ ေနထိုးလို႔ ထြက္ေနတ့ဲ သူ႔အရိပ္ေတာင္ သူေငါက္လုိက္ရင္ ဆက္မလိုက္ရဲေတာ့ပဲ အိမ္ျပန္သြားရတာ ၾကည့္ ဘယ္ဂေလာက္ ၾသဇာႀကီးလည္းဆိုတာ

ရြာကသူႀကီးခမ်ာ သူ႔ေၾကာင့္ ေမြးေန႔လုပ္တာ တရက္ေစာ လုပ္ေနရသတ့ဲ
သူႀကီးေမြးေန႔က တန္ခူးလဆန္း ၅ရက္ေန႔
သူက ေမ့ျပီး လဆန္း ၄ရက္ေန႔မွာ သူႀကီးဆီ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ပုိ႔လိုက္တာ
သူႀကီးခမ်ာ ျပန္မျပင္ရဲတာနဲ႔ ႏွစ္တိုင္း တန္ခူးလဆန္း၄ရက္ေန႔ကုိ ေမြးေန႔လုပ္ေနရွာတယ္
သနားပ့ါ

ေက်းညိဳေလးကလည္း ရြာမွာေတာ့ သူ႔ဘႀကီးအရိွန္နဲ႔ ကေလးဗိုလ္လုပ္ေနတာရယ္
သူ႔ဘႀကီးအေၾကာင္းေျပာေျပာျပီး အျမဲၾကြားတယ္… …
“တေန႔က င့ါဘၾကီး ငါးသြားမွ်ားတာ ငါးအၾကီးၾကီးရခ့ဲတယ္ကြ”
“ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကီးလို႔လဲ”
“တစ္ထြာေလာက္ရိွတယ္”
“ဟား ဟား တစ္ထြာေလာက္ကုိမ်ား ႀကီးတယ္လို႔ ေျပာရေသးတယ္ ေက်းညိဳရာ”
“ဘာကြ… ငါေျပာတ့ဲတစ္ထြာက ငါးမ်က္စိႏွစ္လံုးၾကားကုိ တိုင္းတာကြ ဟြင္း”
“ဟင္…”

ေနာက္တစ္ခု ၾကြားေသးတယ္… …
“င့ါဘႀကီးငယ္ငယ္က လက္ေဝွ႔ခ်န္ပီယံကြ”
“ဟုတ္လား”
“တခါကေတာ့ကြာ၊ ႏိုင္ငံျခားသား လက္ေဝွ႔သမားတစ္ေယာက္က င့ါဘႀကီးနဲ႔ လက္ရည္စမ္းခ်င္လို႔ လာျပီးစိမ္ေခၚတယ္”
“အင္း… စိမ္ေခၚတာကုိ လက္ခံလိုက္လား”
“လက္ခံျပီး ထိုးလႊတ္လိုက္တာ အဲဒီႏိုင္ငံျခားသား တစ္ပတ္ေလာက္ ဖ်ားယူတယ္”
“ဘယ္လို ျဖစ္လို႔ ဖ်ားရတာတုန္း”
“စင္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ေတြ႔ၾကေတာ့ င့ါဘႀကီးက မနားတမ္းတရစပ္ လိုက္ထိုးလိုက္တာ လက္သီးခ်က္ေပါင္း ၃၀ ေလာက္ ရိွတယ္”
“ဟာ… အခ်က္တိုင္း ထိသလား”
“တစ္ခ်က္မွ မထိဘူးကြ”
“ဒါနဲ႔မ်ား ဘာလို႔ အဲဒီလူက ဖ်ားသြားရတာလဲ”
“င့ါဘႀကီးရဲ႕ လက္သီးခ်က္က တိုက္ရိုက္မထိေပမယ့္ ထိုးခ်က္ေတြက ျပင္းလြန္းေတာ့ တဝွီးဝီွးနဲ႔ ေလတိုးခံရျပီး အဲဒီလူ အေအးမိျပီး ဖ်ားတာကြ”
“ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ေက်းညိဳရာ”

ၾကြားတာက မကုန္ေသးဘူး… …
“တခါကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးေန႔အထိမ္းအမွတ္ တာေဝးစက္ဘီးစီးျပိဳင္ပြဲကုိ င့ါဘႀကီးဝင္ျပိဳင္တာ ပထမ ရလာတယ္ကြ”
“ဟုတ္လား ေတာ္တယ္ကြာ”
“သူပန္းဝင္လာေတာ့ ျပိဳင္ဘက္ေတြက သူ႔ေနာက္ ၁၅မိုင္ေလာက္မွာ ျပတ္က်န္ေနခ့ဲတာ”
“ဟား… မင္းဘႀကီးက စြမ္းခ်က္ေတာ့ေနာ္”
“ဒါေတာင္ လမ္းတစ္ဝက္မွာ စက္ဘီးခ်ိန္းႀကိဳးျပတ္သြားတာကြ၊ အဲဒါကုိ မျပင္ပဲနဲ႔ ဒီအတိုင္း ဆက္နင္းလာတာ”
“ေအာင္မယ္ေလး ေတာ္ပီးရင္းေတာ္ရင္း”

အ့ဲသေလာက္ေတာ္တ့ဲ ေက်းညိဳတို႔ဘၾကီး တခါကေတာ့ အေပါင္းအသင္းမွားျပိး ဘဏ္တခုကုိ ဓားျပသြားတိုက္သတ့ဲ
တကယ္က ဘဏ္မွတ္လို႔ ဝင္တိုက္တာ ဆက္သြယ္ေရးဖုန္းရံုးၾကီး ျဖစ္ေနေရာ
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေနမွေတာ့ မရိွရိွတာတိုက္မယ္ေလဆိုျပီး ေကာင္တာကစာေရးမကုိ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္… …

“ကဲ ကေလးမ၊ အဲဒီအထုပ္ကုိ ေပးစမ္း၊ မေပးရင္ လက္သီးနဲ႔ အထိုးခံရမယ္”
“ရွင္… ေသနတ္နဲ႔ ပစ္မွာ မဟုတ္ဘူးလား”
“လွ်ာမရွည္နဲ႔၊ ေသနတ္ကေမ့လာလို႔ င့ါရိွတာနဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္ရတာ”

ဒါနဲ႔ စာေရးမဆီက အထုပ္ရေတာ့ ရံုးထဲကေျပးထြက္သြားတယ္။
ေဘးကအေၾကာင္းၾကားလို႔ ခဏေနေတာ့ ရဲေတြေရာက္လာျပီး သူ႔ေနာက္ကလိုက္ဖမ္းတာ ဘတ္စ္ကားတစ္စီးေပၚက ျပန္မိတယ္ေလ
ဒါနဲ႔ ရဲေတြက ေမးတာေပ့ါ… ..

“ခင္ဗ်ား ဓားျပတိုက္ျပီး တျခားကားကုိ မသံုးဘဲနဲ႔၊ ဘာလို႔ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ ထြက္ေျပးရတာတုန္း”

ဒီေတာ့ ဘႀကီးက ျပန္ေျပာသတ့ဲ… ..

“ဟေကာင္ေတြရ… ဘတ္စ္ကားမစီးပဲနဲ႔ တက္စီငွားျပီးေျပးရင္ ကုန္က်စရိတ္ပုိမ်ားေပ့ါကြ၊ ေခတ္ၾကီးက ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး၊ ေနရာတကာ ေခၽြတာႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်တာ”

အဲဒါ ဓားျပမႈနဲ႔ တရားရံုးေရာက္ေတာ့ တရားသူႀကီးက ေထာင္ခုႏွစ္ႏွစ္ခ်တယ္
ဒါကုိ သူကအတင္းေစ်းဆစ္လို႔ တရားသူႀကီးလည္း စိတ္ညစ္ျပီး ၆ လေလွ်ာ့ေပးလိုက္တာ ေထာင္ ၆ႏွစ္ခြဲနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေစ်းတည့္သြားသတ့ဲ
သူ ဓားျပတိုက္တုန္းက ရလာတ့ဲ အိတ္ႀကီးထဲကဟာေတြကို အပုိင္ယူေစဆိုျပီး တရားသူႀကီးက အမိန္႔ခ်လိုက္ေသးတယ္
သူ႔ခမ်ာ ေပ်ာ္သြားျပီး အိတ္ကုိ ဖြင္ၾကည့္လိုက္တာ ဖုန္းေဘလ္အေၾကြးေတာင္းတ့ဲ စာရြက္ေတြျဖစ္ေနေရာ
ဒါနဲ႔ ေထာင္ကလြတ္လာေတာ့ အဲဒီေဘလ္အေၾကြးေတြကုိ နည္းနည္းျခင္း ဖ့ဲျပီးဆပ္ေနတာ ခုဆို အေၾကြး သိပ္မက်န္ေတာ့ပါဘူး

သူ႔တူကလည္း ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ကူျပီး အေၾကြးဆပ္ေပးရွာပါတယ္
အရက္မေသာက္ ေဘာပြဲမေလာင္း မိန္းမကိစၥစိတ္မဝင္စားရွာပဲနဲ႔

ယံုခ်င္ယံုမယံုခ်င္ေန-ေပါက္ကရေရးတာ
သန္၄ကုိ