ကၽြန္မ ရွင့္ကို မၾကိဳက္ဘူး။ သေဘာမက်ဘူး။ မနွစ္သက္ဘူး။ ဒီထပ္ပိုၿပီး ရွင္းလင္း ျပတ္သားတဲ႕ ေဝါဟာရ ရွိခဲ႕မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မ ရွင္သိေအာင္ ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ ကၽြန္မရွင့္ကို မၾကိဳက္တဲ႕ အေၾကာင္းေတြကိုေပါ့။ ရွင့္ကို မၾကိဳက္တဲ႕ အေၾကာင္းအရာေတြကို ခ်ျပရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မဘဝရဲ႕ ေလးပံုပံုရင္ သံုးပံုစာက ရွင့္ကိုမၾကိဳက္တဲ႕ အေၾကာင္းေတြၾကိးပဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာ။ ေယာက္်ားေလး ျဖစ္ပါရက္နဲ႕ သန္႕ျပန္႕လြန္းေနတဲ႕ ရွင့္ရဲ႕ အျပဳမႈ၊ အေနထိုင္ေတြကအစ ကၽြန္မ မၾကိဳက္ဘူး။ လိုတာထပ္ ပိုၿပီး သပ္ရပ္ေနတက္တဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈက ကၽြန္မကို မ်က္စိ စပါးေမႊးစူးေစတယ္။
ညိဳညက္ေနတဲ႕ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကတစ္ဆင့္ ေဖြးသန္႕ေနတဲ႕ ေျခသဲခြံအျဖဴေရာင္ေတြက အနက္ေရာင္ကတၱီပါ ဖိနပ္ေပၚကေန ကၽြန္မကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသလိုပဲ။ ရွပ္အက်ီအျဖဴေရာင္ကိုမွ ကြပ္စိပ္အဆင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားတဲ႕ ရွင္ပံုစံက ရံုးစာေရးတစ္ေယာက္မွန္း မေမးပဲ သိသာေစတယ္ေလ။ ဘာရယ္လို႕ ကၽြန္မ မသိတဲ႕ ဖိုင္တြဲတစ္ခုနဲ႕ ရွင့္ခါးၾကားက ထီးေခါက္ၾကီးကိုလည္း ကၽြန္မ ၾကည့္မရျပန္ဘူး။ မထင္မွတ္ပဲ ေဘးခ်င္းယွဥ္သြားမိရင္ေတာင္ ဘာရယ္လို႕ အမည္မသိတဲ႕ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ရနံ႕ တစ္ခုက ေနာက္လွည့္ၾကည့္ဖို႕ မလိုပဲ ရွင္ပဲ ဆိုတာကို ကၽြန္မကို တပ္အပ္ သိေစနိုင္တယ္။ သူမ်ားေတြေျပာတဲ႕ စကားေျပာ သိမ္ေမြ႕တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံဟာ အဲ႕ေလာက္ထိ တိုးလွ်ေနဖို႕ မလိုအပ္ဖူးလို႕ထင္တယ္ေလ။ ခက္တာက အဲ႕ဒီေလသံ တိုးလွ်လွ်ကပဲ အသံေတြ အမ်ားၾကီးထဲကမွ သိသိသာသာ ကြဲထြက္ေနတာမ်ိဳးကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္တာ။ တစ္ကယ္ဆို အဲ႕ဒီေလာက္ အသံေသးေသးေလးက အသံေတြအမ်ားၾကိးထဲမွာ တိုးဝင္ ကြယ္ေပ်ာက္ေနခဲ႕သင့္တာ မဟုတ္ဘူးလား။ သာမန္ မိန္းခေလးေတြထဲမွာမွ သိသိသာသာ မဟုတ္ေတာင္ ျမင့္မားတဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ အရပ္က ရွင္နဲ႕ ယွဥ္လိုက္ရင္ ေခါင္းတစ္လံုးေလာက္ နိမ္႕က်သြားရတာကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္ဘူး။ ေျခသံလံုလံု အသံုးျပဳၿပိး ကၽြန္မနားမွာ ကပ္ပါးေကာင္ တစ္ေကာင္လိုပဲ မခြဲတမ္း ကပ္ေနဖို႕ ၾကိဳးစားေနတဲ႕ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္ဘူး။ ရွင့္ကိုေလ မၾကိဳက္တကာ့ မၾကိဳက္ဆံုးက ကၽြန္မဘဝထဲကို ဝင္ဖို႕ ၾကိဳးစားလာတဲ႕ ရွင့္ရဲ႕ ေျခလွမ္း၊ ရွင့္ရဲ႕ ၾကိဳးစားမႈေတြကိုပဲ။ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္မ ရွင့္ကို မၾကိဳက္ခဲ႕ဘူး။ “ အို… ညည္းဟာညည္း ၾကိဳက္ခ်င္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ခ်င္ေန ၊ ခုဟာက ညည္းကို သူ…..ခိုးေျပးသြား ၿပိးၿပီ။ လူသိရွင္ၾကားလည္း ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါကိုမွ ညည္းက မိဘေတြမ်က္နွာကို အိုးမည္းသုတ္ခ်င္ေသးတာလား၊ ညည္းဘာတစ္ခြန္းမွ ဝင္မေျပာနဲ႕ လုပ္သင့္တာကို ဆက္လုပ္ ဒါပဲ ငါေျပာမယ္” အိမ္ေထာင္တစ္ခု တည္ေထာင္ဖို႕ ဘာမွ မျပင္ဆင္ရေသးခင္မွာပဲ ကၽြန္မက ဘုမသိ ဘမသိနဲ႕ အိမ္ေထာင္ရွင္မ ဘဝကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ခဲ႕ရတယ္။ ၿပိးေတာ့ အိမ္ေထာင္ဖက္က ကၽြန္မ မၾကိဳက္တဲ႕ ရွင္ျဖစ္ေနခဲ႕တဲ႕ အတြက္လည္း အရာရာဟာ ကၽြန္မအတြက္ မနွစ္သက္စရာေတြ တပံုတပင္ ျဖစ္လို႕ေနခဲ႕တယ္။ မနက္ ေစာေစာမထတက္တဲ႕ ကၽြန္မက မိုးမလင္းခင္ အိပ္ယာကထလို႕ ဘုရားဝတ္ျပဳေနတဲ႕ ရွင့္ေၾကာင့္ ကၽြန္မ အေနခက္ခဲ႕ရဖူးတယ္။။ ညေနေစာင္းလို႕ ရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္း တစ္ေန႕တစ္မ်ိဳး မရိုးရေအာင္ မုန္႕တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို လက္မွာ အသင့္စြဲလို႕ အိမ္ျပန္လာတဲ႕ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္ဘူး။ မိန္းမသားျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္မထက္ အခ်က္အျပဳတ္ပိုသာေနတဲ႕ ရွင့္ကို ကၽြန္မမၾကိဳက္ဘူး။ ကၽြန္မခ်က္သမွ် ဟင္းေတြကို ဘယ္ေလာက္ပဲ အစပ္ဟပ္ မတည့္ေနပါေစ အျပံဳးမပ်က္ စားတတ္တဲ႕ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္ဘူး။ တစ္ကယ္ဆို ခ်ိဳသည္ခါးသည္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ေျပာသင့္တယ္ မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ ဘာစကားမွ အပိုမဆို ေခါင္းမေဖာ္တမ္း စားေနလိုက္တာမ်ား ကၽြန္မျဖင့္ အသဲတယားယား။ ရွင္ကေတာ့ ဘာမွ မသိလို အခ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕။ အဲ႕ဒါေတြေၾကာင့္ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္တာ။ အခ်ိဳးမက် ေၾကမြေနတဲ႕ ရံုးဝတ္စံုေတြကို မညည္းမညဴ အျပစ္မဆိုပဲ ကိုယ္တိုင္ မိးပူတိုက္တတ္တဲ႕ ရွင့္ကို ကၽြန္မသေဘာ မက်ဘူး။ တစ္ကယ္ဆို ကၽြန္မကို ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာရင္ေျပာ ဒါမွမဟုတ္လည္း အျပစ္တင္မယ္ဆိုလည္း တင္နိုင္တာပဲေလ။ ခုေတာ့ ျပႆနာ ျဖစ္ပါေစလို႕ မရည္ရြယ္ေပမယ့္ ျဖစ္လာသမွ်တိုင္း အရွံဳးေပး နွလံုးေအးတယ္လို႕ သတ္မွတ္ထားတဲ႕ အတိုင္း စကားနည္း ရန္စဲ နည္းကိုသံုးတဲ႕ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္ဘူး။ ကၽြန္မက ရုပ္ရွင္ ဝါသနာအိုး။ ရုပ္ရွင္ဆိုတဲ႕ အသံၾကားရင္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ပြဲဆိုတာကို ကၽြန္မနားက စြင့္လွ်က္သားပဲ။ နွစ္ခါ ျပန္ေမးဖို႕ မလို။ အဲ႕ေလာက္ထိ ကၽြန္မ ရုပ္ရွင္ၾကိဳက္သူ တစ္ေယာက္။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဒါမွမဟုတ္ အိမ္နိးနားခ်င္း မိတ္ေဆြကမ်ား ဒီေန႕တင္တဲ႕ ရုပ္ရွင္ သိပ္ေကာင္းတာပဲ ဆိုရင္ လုပ္လက္စ ဘာအလုပ္ကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဝက္တပ်က္နဲ႕ ရုပ္ရွင္ရံုကို အေျပးအလႊား သြားဖို႕ ဝန္မေလးေသာ ကၽြန္မ။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ား ခ်က္လက္စ ထမင္းဟင္းေတာင္ ၿပိးေအာင္ မခ်က္ပဲ ရုပ္ရွင္ကို အေျပးအလႊားၾကည့္တက္တဲ႕ ကၽြန္မကို ရွင္က ဆူပူရေကာင္းမွန္း နားမလည္ခဲ႕ဘူး။ ကၽြန္မ ပစ္ထားခဲ႕တဲ႕ အလုပ္ေတြကို လက္စသက္ၿပိး စားဖို႕ အဆင့္သင့္ျပင္ထားတဲ႕ ထမင္းဝိုင္းနဲ႕ ေစာင့္ၾကိဳတက္ေသးျပန္တယ္။ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မရွိခဲ႕သလို ရုပ္ရွင္ေကာင္းလား၊ ဘယ္မင္းသား၊ ဘယ္မင္းသမီးလဲ ဆိုတာေတာင္ ေမးေဖာ္ မရဘူးေလ။ ေသခ်ာတာက အဲ႕ဒီလိုေန႕ဟာ ကၽြန္မ အၾကိဳက္ဆံုး မင္းသား ရံုတင္တဲ႕ေန႕ဆိုတာ ရွင္သိေနခဲ႕လို႕ေပါ့။ ေျပာပါၿပီေကာ အဲ႕ဒါေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မ ရွင့္ကို မၾကိဳက္တာပါဆို။ အေပါင္းသင္းမင္တဲ႕ ကၽြန္မက အေဖၚေကာင္းရင္ ေကာင္းသလိုလည္း အိမ္ကို ပစ္သြားတက္ေသးတယ္။ တစ္ခါတစေလေတာ့လည္း လူၾကံဳရွိရင္ လူၾကံဳနဲ႕ အမွာစကား ပါးလိုက္တာေပါ့။ မရွိေတာ့လည္း မမွာခဲ႕ဘူးေပါ့။ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ သိတဲ႕ အခါလည္း သိေပါ့။ ဒီလိုပါပဲ ကၽြန္မ အိမ္က ေပ်ာက္သြားတိုင္း ကၽြန္မ ျပန္မလာမခ်င္း ရွင္ထိုင္ေနက် ထိုင္ခံုေလးကေန အိမ္အဝင္ဝကို ေငးရင္း ရွင္ … ကၽြန္မ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနတတ္တယ္ေလ။ ကၽြန္မ ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္သြားလို႕ ရွင္ေရာ အိမ္နိးခ်င္းေတြပါ အလုပ္ရွဳပ္သြားတဲ႕ အေၾကာင္းလည္း သူတို႕ ကၽြန္မကို ျပန္ေျပာျပၾကေသးတယ္။ ရွင္ကေတာ့ ခရီးေဝး အလည္လြန္ရာက ျပန္လာတဲ႕ ကၽြန္မကို ဆူပူဖို႕ေတာင္ သတိမရပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ နွဳတ္ဆိတ္တက္ေနေသးတာ။ ဒီလိုနဲ႕ တေျဖးေျဖး ကၽြန္မရဲ႕ အက်င့္ေတြနဲ႕ ေနသားက်လာတဲ႕ ရွင္က ကၽြန္မ အိမ္က ေပ်ာက္သြားတိုင္း လိုက္မရွာေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မ အေဖာ္မင္တာကို ရွင္သိေန နားလည္ေနတာကိုလည္း ကၽြန္မ မၾကိဳက္ခဲ႕ဘူးေလ။ အိမ္ကို ရွင့္ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရာက္လာတိုင္း ဒါ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးေလ တဲ႕။ အသက္ရြယ္ ရလာသည့္တိုင္ သားသမီးေတြကို ေက်ာ္ျပီး ကၽြန္မကိုသာ ပထမ ဦးစားေပးအျဖစ္နဲ႕ ရွင္က သတိတရ မိတ္ဆက္ေပးတက္တုန္း။ သားေတြ၊ သမိးေတြရဲ႕ အစေနာက္ေတြထဲမွာ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ရွင္က ရွင္မဟုတ္သလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း မသိခ်င္ေယာင္ၿပီး တစ္ဖက္လွည့္ ျပံဳးတံုတံု႕ လုပ္ေနတက္ေသးတယ္။ အဲ႕ဒါေတြေပါ့ ကၽြန္မ ရွင့္ကို မၾကိဳက္တာ။ ေၾသာ္.. ၿပိးေတာ့ ရွိေသးတယ္ ရွင္က ကြမ္းယာ သိပ္ၾကိဳက္တာေလ။ ကြမ္းကိုမ်ား ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကိဳက္လဲဆို အိပ္ရင္ေတာင္ ကြမ္းယာငံုၿပိး အိပ္တတ္တဲ႕ လူစားမ်ိဳးေပါ့။ ကၽြန္မ တစ္ခုခုေျပာရင္ မဆိုင္းမတြ ခ်က္ခ်င္းျပဳျပင္တက္တဲ႕ ရွင္က ကြမ္းယာကိုေတာ့ ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္ပဲ ညဴစူညဴစူ စြဲစြဲျမဲျမဲ စားေနတက္စျမဲ။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ား အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႕ ရွင့္အိပ္ကပ္ထဲက အေၾကြစတစ္ခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္မဖြက္ထားတဲ႕ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ မအူမလည္နဲ႕ ရွင္က ကၽြန္မလုပ္ထားမွန္း တပ္အပ္သိေနသလို။ ညီမရယ္ အကို ကြမ္းစားဖို႕ သိမ္းထားတာေလးေတြပါတဲ႕။ ျပန္ေပးစမ္းပါတဲ႕ေလ။ ၾကည့္ပါလား ဘာမွ အေရလည္းမရ အဖတ္လည္း မရတဲ႕ ကြမ္းကိုမ်ား အေရးတယူလုပ္ေနတာ။ အဲ႕ဒါေတြေၾကာင့္ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္တာ။ “အေဖကလည္း ဒီမွာ သား၊သမီးေတြကိုေတာ့ အရင္ မိတ္မဆက္ေပးဘူး၊ သူ႕ အမ်ိဳးသမီးမွ သူ႕အမ်ိဳးသမီး.. သိပ္ၾကြားတာပဲ” “အင္းေလ ဟိုေန႕က ..အေမေလ အန္တီထားတို႕နဲ႕ လိုက္သြားတာ အိမ္ကို ဘာမွ မမွာခဲ႕ဘူးေလ၊ အေမ႕ကို မေတြ႕လို႕ အေဖရယ္ေလ ပြစိပြစိနဲ႕ သိလား ဘယ္သြားလို႕ ဘယ္လာမွန္းမသိ ဆိုၿပီး.. ဆူေနတာ …. ခဏေန သူ႕အမ်ိဳးသမီးလည္း ျပန္လာေရာ အသံကို တိတ္လို႕ ေစာေစာက ဆူေနတာ သူမဟုတ္သလိုနဲ႕” “ဟုတ္ပ …. တုိ႕မ်ား ဟင္းခ်က္ရင္ ေပါ့သေလး ငန္သေလးနဲ႕ သူ႕အမ်ိဳးသမီး ခ်က္တဲ႕ဟင္းေတာ့ ငန္တူးေနတာေတာင္ ဘယ္သူခ်က္တာလဲလို႕ တစ္ခြန္းမေမးဘူး ေခါင္းမေဖာ္တမ္း စားလို႕ အေဖတို႕မ်ား သိပ္မ်က္နွာ လိုက္တာပဲ” “ဒါတင္ပဲလား မမေလးရ …ဟိုတစ္ေန႕ကေလ အလွဴသြားမယ္ဆိုလို႕ ငယ္ေလးက အေဖ့အတြက္ အဝတ္အစား ထုတ္ေပးတာကို မဝတ္ဘူးရယ္ေလ အေမထုတ္ေပးတာ မဟုတ္လို႕ နင္တို႕အေမေရာတဲ႕…. အဲ႕ဒါနဲ႕ ငယ္ေလးမွာ အေမ႕ကို လိုက္ရွာရေသးတယ္၊ အေမက သူ႕ဘာသာ ျပင္ဆင္ထားတာျဖင့္ ေက်ာ့လို႕… အေဖ႕ကို သတိေတာင္ ရတာမဟုတ္ဘူး..” “ မိုးေတြ အရြာတဲ႕ ေန႕တုန္းကလည္း… အေမရယ္ေလ မိုးရြာထဲမွာ ခေရပန္းေတြ ေၾကြေနလို႕ ဆိုၿပီး သြားေကာက္တာ…. အဲ႕ဒါ … အေမ႕ေရွ႕မွာေတာ့ မဆူဘူးရယ္ သူ႕မိန္းမ ပန္းေကာက္တဲ႕ ခေရပင္ဘက္ကို မ်က္နွာမႈၿပိးေတာ့ … ဝယ္ၿပီး ပန္မယ္ဆိုလည္း ရတာကို ..အလကား အပင္ပန္းခံၿပီး မိုးေရစိုခံၿပီး မိုးထဲေရထဲ သြားေကာက္ ရမလား ႕ ဆိုၿပီး ပြစိပြစိ ေျပာေနတာ.. အေမလည္း ခေရပန္း ေကာက္ျပန္လာေတာ့ ဘာအသံမွ မၾကားရတဲ႕အျပင္ သူကပါ ပန္းေတြ ဝိုင္းသီ ေပးေနေသးတယ္ေလ ..” တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးနဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဝိုင္းစေနတဲ႕ သားသမိးေတြရဲ႕ စကားသံကို ကၽြန္မ မသိိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္တယ္။ အရြယ္ေတြ ေရာက္လာၾကတဲ႕ သူတို႕ေလးေတြ ေတာင္ ရွင့္အေၾကာင္းကို သိေနၾကၿပီ။ ခက္တာက ကၽြန္မမွ မသိခ်င္ခဲ႕တာ။ သိေအာင္လည္း မၾကိဳးစားခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မသိတာ ကၽြန္မ စိတ္တိုင္းက် ေနခ်င္သလိုေနဖို႕နဲ႕ စိတ္လြတ္လပ္ေနဖို႕ပဲ။ ဒါကိုလည္း ရွင္သိေနခဲ႕တာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ ရွင့္ကို မၾကိဳက္ခဲ႕တာ အမွန္ပဲ။ ခုထိလည္း ကၽြန္မ ရွင့္ကို မၾကိဳက္ပါဘူး။ အစထဲက စကားနည္းတဲ႕ ရွင္က အသက္ရြယ္ ရလာေတာ့ ပိုစကားနည္းလာတယ္။ ကၽြန္မကသာ အသက္ၾကိးလာေလေလ စကားပိုမ်ား လာေလေလ။ ရွင္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စကားနည္း သြားလဲဆိုရင္ ခံစားေနရတဲ႕ ေဝဒနာကိုေတာင္ ေျပာျပဖို႕ ဝန္ေလးတဲ႕ အထိေပါ့။ ကၽြန္မ အဲ႕ဒါေတြ မၾကိဳက္တာေလ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ္ခံစားရတဲ႕ ေဝဒနာအေၾကာင္းကို ရွင္ ေျပာျပမွ ကၽြန္မ သိမွာေပါ့။ ဘယ္ေနရာကျဖင့္ နာတယ္။ ဘယ္လို ခံစားေနရတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ အနည္းဆံုး ရွင္ေျပာဖို႕ သင့္တာေပါ့။ ခုေတာ့ ရွင္က ေတမိမင္းသား လုပ္ေနတာျဖင့္ ကၽြန္မေတာ့ သိပ္စိတ္မရွည္ ခ်င္ဘူးရယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႕ကလည္း ဆရာဝန္မွ မဟုတ္တာ…။ ကၽြန္မ ျမင္ရသေလာက္က တေျဖးေျဖး ေဖာေယာင္လာေနတဲ႕ ရွင့္ဗိုက္ၾကီးရယ္ ဘာေကၽြးေကၽြး အစား သိပ္မစားေတာ့တဲ႕ အေၾကာင္းရယ္က လြဲၿပိး ကၽြန္မ ဘာမွ မသိဘူးေလ။ ေဆးပုလင္းေတြ အမ်ားၾကီး ခ်ိတ္ထားတဲ႕ ရွင္က တစ္ေန႕ေန႕ ဟင့္အင္းနဲ႕ အင္း ကိုေတာင္ အေျဖမေပးနိုင္ေအာင္ နုတ္ဆိတ္သြားခဲ႕တယ္ေနာ္။ ကၽြန္မမွာသာ ေဘးကေန ရွင့္ကို မခ်င့္မရဲ ၾကည့္ၿပီး တစ္ခြန္းေလာက္ ျဖစ္ျဖစ္ ေျဖလိုက္ပါလားလို႕ အားမလို အားမရ ျဖစ္ရေသးတယ္။ အဘ ဘယ္လိုေနေသးလဲတဲ႕။ ဂရုတစိုက္ အေလးထားၿပီး ရွင့္ကို ေမးေနတဲ႕ ဆရာဝန္ၾကိးေတြကို ကၽြန္မ အားနာလာရတယ္။ အရင္ကဆို ရွင္က စကားေျပာ အရမ္း ကၽြမ္းက်င္တယ္ေလ။ ကၽြန္မ ေျဖရမယ့္ အေျဖေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာင္ ရွင္က အစား ေျဖေပးခဲ႕ေသးတာပဲ။ အခုမွ ဘာလို႕ ရွင္နုတ္ဆိတ္ေနတာလဲ။ ၾကည့္ပါဦး အဲ႕လို မတုန္မလုပ္နဲ႕ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္ပါဘူး။ သားလတ္က ရွင့္ကို အိမ္ျပန္ေခၚဖို႕ ဆရာဝန္ၾကိးဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ ရလာၿပီတဲ႕။ ကၽြန္မနားကိုကပ္ၿပိး ေျပာလိုက္ေတာ့ ကၽြန္မ ဝမ္းသာသြားတယ္သိလား။ ေဆးရံုမွာဆိုေတာ့ ရွင္ဘယ္ၾကာၾကာ ေနခ်င္ပါ့မလဲေလ။ ဟုတ္တယ္မလား။ အဲ႕ဒါေကာင့္ ရွင္စကားမေျပာတာလည္း ျဖစ္မွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရွင္စကားမေျပာပဲ ဆႏၵျပေနတာ မဟုတ္လား။ အဲ႕လို ေမးရင္မေျဖ၊ ေခၚရင္မထူးတဲ႕ အျပဳအမႈေတြက ကၽြန္မ လုပ္ေနၾက အလုပ္ေတြပါ။ ရွင္ေဆးရံုမွာ ၾကာၾကာမေနခ်င္လို႕ပဲ ျဖစ္ရမယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ရွင့္ကို ကၽြန္မ ေမးခ်င္တာေတြ ေမးရမယ္ေလ။ အဲ႕က်ရင္ေတာ့ ရွင္ ကၽြန္မကို ေျဖမွာပါ။ ဟုတ္တယ္မလား။ သူမ်ားေတြ ေမးလို႕ မေျဖေပမယ့္ ကၽြန္မ ေမးရင္ေတာ့ ရွင္ေျဖမယ္လို႕ ကၽြန္မ ယံုၾကည္ေနတယ္ေလ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ လူနာလာေမးတဲ႕ သူေတြကို ရွင္ မ်က္လံုးေတာင္ ဖြင့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မထင္တယ္ ရွင္က အိမ္မွာ မိသားစုကလြဲၿပီး အျပင္လူေတြ လာတာ မၾကိဳက္ဘူးရယ္ေလ။ အဲ႕ဒါေၾကာင့္ေနမွာပါ။ ဟုတ္တယ္မလား။ ကၽြန္မမွာသာ လူနာလာေမးတဲ႕ ဧည့္သည္ေတြကို ေဆးရံုက အျဖစ္ပ်က္ေတြကို ျပန္ေျပာျပရင္း ဧည့္ခံရတယ္။ ရွင္ကေတာ့ တုတ္တုတ္ေတာင္ မလုပ္ဘူး။ ဧည့္သည္ေတြ ရွင္းသြားခ်ိန္မွာမွ ရွင့္နားကို ကပ္ၿပိး ဘယ္လိုေနေသးလဲ သက္သာလားလို႕ ကၽြန္မ ေမးဖို႕ ၾကိဳးစားရတယ္။ ျငိမ္သက္ေနတဲ႕ ရွင္ကေတာ့ စကားေလး တစ္ခြန္းေတာင္ မဆိုခဲ႕ဘူး။ အဲ႕ဒါမ်ိဳးေတြ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္တာ။ ရွင္နဲ႕ မနီးမေဝးမွာ ေနရင္း ရွင့္ကို ကၽြန္မ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ဘာလို႕မ်ား ရွင္စကား မေျပာေတာ့ပါလိမ္႕။ ကၽြန္မကိုမ်ား စိတ္ေကာက္သြားတာလား။ အရင္ကလည္း ရွင္ စကားနည္းပါတယ္။ ရွင္ခ်စ္တဲ႕ ေခၽြးမၾကိးကေတာ့ ရွင့္ကို ေဆးတိုက္ခ်ိန္္၊ အစာစားခ်ိန္နဲ႕ သူ႕ဘာသာသူ အခ်ိန္မွန္ ျပဳစုေနေတာ့တာပါပဲ။ ရွင္ကေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သမိးရယ္လို႕ေတာင္ မေျပာဘူးေနာ္။ ကၽြန္မကို ဘာေတြမ်ား စိတ္ေတြ ေကာက္ေနတာပါလိမ္႕။ အရင္ကလည္း ကၽြန္မရွင့္ကို မေခ်ာ့ခဲ႕ပါဘူး။ ရွင္ဘာသာ ရွင္ ကၽြန္မကို အေလ်ာ့ေပးၿပိး စကားလာေျပာတာပဲဟာ။ ခုတစ္ခါမွ ရွင္က ဘာေတြမ်ား အၾကိးအက်ယ္ စိတ္ေကာက္ေနပါလိမ္႕။ ကၽြန္မလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အလည္မသြားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ကၽြန္မ ၾကိဳက္တဲ႕ ရုပ္ရွင္ေတြေတာင္ ရွင့္ေၾကာင့္ မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့တာ ၾကာၿပီေလ။ “ျမင့္ရယ္ နင္ကေလ ေယာက္်ားရ သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ နင့္ေယာက္်ားနဲ႕ ငါ့ေယာက္်ား လဲၾကမယ္..ေလ ဒါမွ ငါအိမ္က လူ ငါ့ေစတနာ နားလည္မွာ… နင့္လို ခပ္ဆိုးဆိုး မိန္းမမ်ိဳးနဲ႕မွ တန္မွာ … ငါ့ကိုဆို အေကာင္းကို မေျပာဘူးေအ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးေပး အျပစ္ကို မလြတ္ဘူး..” “ ျမင့္ရယ္…. သနားပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းရယ္ သိပ္လည္း အနိုင္မက်င့္စမ္းပါနဲ႕ သူ႕မွာ နင့္ကို ဒီေလာက္ခ်စ္တာ.. စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး နင္ကိုဆို အျပစ္စကား တစ္ခြန္းမွ မဆို ..အရာရာ တစ္အိမ္လံုး နင့္သေဘာၾကိးပဲ…. ဒါေတာင္ နင္က မေက်နပ္ခ်င္ေသးဘူး…” “ ျမင့္ေနာ္ …လူက ေနေပမယ့္ ငရဲက မေနဘူး အဲ႕ဒီေလာက္ ကိုယ့္ေယာက္်ားအေပၚ မဆိုးပါနဲ႕.. သူ႕ခဗ်ာ ငါတို႕ လာလည္ရင္ေတာင္ ပ်ာယာခတ္ေနတာပဲ နင့္ကို ဂရုစိုက္ရတာ… တစ္ကယ္ဆို ငါတို႕ေတြ ဆံုတိုင္း နင့္ကိုပဲ အားက်ေနတာ။ တစ္ဘဝလံုး အဲ႕လိုမ်ိဳး အလိုလိုက္တဲ႕ ေယာက္်ား ရထားတာ ….. တို႕ေတြမ်ား နင့္ေလာက္ ကံမေကာင္းလို႕ပါ….ေနရာခ်င္းသာ လဲလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္ ..သိလား” ရွင္သိလား။ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရွင္နဲ႕ပါတ္သက္လာရင္ ကၽြန္မကို အားက်လို႕တဲ႕။ ကၽြန္မကေတာ့ ရွင့္ကို မၾကိဳက္ပါဘူး။ ခုလည္း ၾကည့္ပါဦး။ ကၽြန္မမွာသာ ရွင့္ဆီက စကားသံတစ္ခုခု ၾကားရဖို႕ နားစြင့္ေနရတာ။ ရွင္မ်ား ဘယ္သူမွ မၾကားေအာင္ တိုးတိုးေလး လွမ္းေခၚလိုက္မလားေပါ့။ ရွင္ကေတာ့ တုတ္တုတ္ေတာင္ မလုပ္ဘူး။ ကၽြန္မ ရွင့္နဲ႕ အေဝးၾကိးလည္း မသြားေတာ့ဘူး။ ရွင္ လွမ္းေခၚရင္ ကၽြန္မ မၾကားမွာ စိုးလို႕ေလ။ ရွင္စကား ေျပာပါေတာ့။ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္မ စိတ္ေကာက္လိုက္မွာေနာ္။ ရွင္သိပါတယ္ ကၽြန္မက စိတ္ေကာက္ရင္ အနည္းဆံုး သံုးရက္ေလာက္ထိ ေကာက္တတ္တာေလ။ အဲ႕ဒါကို သိလို႕လည္း ကၽြန္မကို စိတ္မေကာက္ေအာင္ ထားတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ သိတာပဲ။ ခုေတာ့ တစ္ကယ္ပဲ ကၽြန္မ ရွင့္ကို စိတ္ေကာက္ခ်င္ေနၿပီ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ရွင္ တစ္ခုခုေတာ့ ေျပာသင့္တာေပါ့။ အဲ႕ဒါေတြေၾကာင့္ ရွင့္ကို ကၽြန္မ မၾကိဳက္တာေပါ့။ ခေရပန္းဆို အရမ္းၾကိဳက္တဲ႕ ကၽြန္မ။ ခုဆို ပန္းမေကာက္ျဖစ္ခဲ႕တာေတာင္ ၾကာၿပီ။ ရွင္ေနမေကာင္း စျဖစ္ထဲကေပါ့။ အရင္ကဆို မနက္ေစာေစာ ရွင္ ဘုရားဝတ္ျပဳခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက ပန္းေကာက္ထြက္တယ္ေလ။ ဓါတ္မီးတစ္လက္နဲ႕ေပါ့။ ပန္းေကာက္၊ၿပီး ျပန္လာခ်ိန္ဆို ရွင္လည္း ဘုရားဝတ္ျပဳၿပိးၿပီ။ ကၽြန္မေကာက္လာတဲ႕ ခေရပန္းေတြကို ဝိုင္းသီေပးဖို႕ ၾကိဳးနဲ႕ အပ္က အဆင့္သင့္ျပင္ၿပီး ရွင္ကေစာင့္ေနၾက။ မိုးရြာတဲ႕ ေနေတြ႕မ်ားဆို ေဖြးေဖြးလုပ္ေနတဲ႕ ခေရပန္းအေၾကြေတြ ၾကားမွာ ကၽြန္မက အလုပ္ေတြမ်ားလို႕ေပါ့။ အဲ႕လိုေန႕ေတြဆို ပန္းေတြ တစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္နဲ႕ ျပန္လာတဲ႕ ကၽြန္မမ်က္နွာက မိုရတဲ႕ မ်က္နွာမ်ိဳးလို႕ ရွင္ပဲ ေျပာခဲ႕တယ္ေလ။ အရင္ေန႕က ဘုရားကပ္ထားတဲ႕ ခေရပန္းကံုးေတြဟာ လတ္လတ္ဆက္ဆက္နဲ႕ ေမႊးၾကဴေနဆဲပဲ။ အေဟာင္းကို စြန္႕ၿပိး အသစ္ကပ္။ ၿပိးေတာ့ ဘုရားပန္းက စြန္႕ထားတဲ႕ ခေရပန္းကံုးေတြကို ကၽြန္မေခါင္းမွာ ပန္လိုက္ရင္ ကၽြန္မက ေက်နပ္စြာ ျပံဳးတယ္။ ရွင္ကေတာ့ ၾကည္နူးစြာ ျပံဳးတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ရွင္က ပန္းေတြအမ်ားၾကီး တစ္ေခါင္းလ့ုးျပည့္ေအာင္ ပန္ထားတဲ႕ ကၽြန္မကို အရူးမၾကီးနဲ႕ တူတယ္တဲ႕။ သနပ္ခါး ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးနဲ႕ ခေရပန္းေတြ ေဖြးေနတဲ႕ ကၽြန္မကိုမ်ား ေျပာရက္လိုက္တာ။ အဲ႕ဒါေတြေၾကာင့္ေပါ့ ရွင့္ကို မၾကိဳက္တာ။ ခုလည္းၾကည့္ ရွင္က စကားမေျပာေတာ့ ကၽြန္မ ပန္းလည္း ထြက္မေကာက္ရေတာ့ဘူး။ ရွင္စကားေျပာမလားလို႕ ကၽြန္မ ေစာင့္ေနရလို႕ေပါ။ ရွင္ကေတာ့ နည္းနည္းေလးမွေတာင္ မလုပ္ဘူး။ တစ္ကယ္ဆို ဒီေလာက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ႕ ကၽြန္မကို ရွင္ စကားေတာ့ ေျပာသင့္ၿပီမဟုတ္လား။ အနည္းငယ္ ဟေနတဲ႕ ရွင့္နုတ္ခမ္းေတြကို ကၽြန္မ ပိတ္ေပးလိုက္တယ္။ ရွင္က အဲ႕လိုပဲ အိပ္ရင္လည္း ပါးစပ္ဖြင့္ၿပီး တေခါေခါနဲ႕ အိပ္ေမာက်တက္သူေလ။ ကၽြန္မမွာသာ ရွင့္ေဟာက္သံ ဆူဆူညံၾကားမွာ အိပ္ေရးပ်က္ရသူေပါ့။ ခုေတာ့ ရွင္ အိပ္ေမာ မက်ေသးဘူးထင္တယ္။ ေဟာက္သံ မၾကားရေသးဘူး။ ဒါဆို ရွင္ မအိပ္ေသးဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႕မ်ားေတာင္ ရွင္ကၽြန္မကို စကားမေျပာေသးဘူးေနာ္။ ဘာလဲ ေဆးရံုမွာ ရက္ေတြ အမ်ားၾကီး ေနခိုင္းလို႕ ကၽြန္မကို စိတ္ေကာက္ေနတာလား။ အဲ႕ဒါေတြေပါ့ ကၽြန္မ ရွင့္ကို မၾကိဳက္တာ။ တစ္စတစ္စနဲ႕ ရွင့္ကိုယ္ေပၚမွာ ယင္ေကာင္ေတြက လာလာနားေနတယ္။ ကၽြန္မျဖင့္ အဲ႕ဒီ ယင္ေကာင္ေတြကို သိပ္မုန္းတာပဲ။ ဟုတ္တယ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မုန္းလည္းဆို သရက္သီးမွည့္ဆို တအားၾကိဳက္တဲ႕ ကၽြန္မ အဲ႕ဒီ ယင္ေကာင္ေတြေၾကာင့္ပဲ မစားျဖစ္ခဲ႕တာ အေတာ္ၾကာၿပီေပါ့။ ခုလည္းၾကည့္ဦး ရွင့္ခႏၵာကိုယ္ေပၚမွာ လာလာနားေနတဲ႕ ယင္ေကာင္ေတြကို ကၽြန္မ ယပ္ေတာင္နဲ႕ ေမာင္းထုတ္လိုက္တယ္။ ဒါလည္း ခဏပဲ ၿပိးေတာ့ ျပန္ျပန္လာတယ္။ ရွင့္ေဘးမွာ ထိုင္ရင္းနဲ႕ ရွင့္ဆီမွာ လာလာနားေနတဲ႕ ယင္ေကာင္ေတြနဲ႕ ကၽြန္မ ရန္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ရွင့္ကိုၾကည့္ေတာ့လည္း ကၽြန္မကိုေတာင္ မ်က္လံုးေလး ဖြင့္ၾကည့္ေဖာ္ မရဘူး။ ရွင္ သိပ္ေနနိုင္တာပဲ။ ကၽြန္မမွာသာ ရွင့္ဆီက စကားသံ ၾကားရနိုးနိုးနဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ႕တာ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာၿပီလဲ ကၽြန္မ မသိေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္ေတြက သိပ္ၾကာလြန္းေနသလိုပဲ။ ကၽြန္မ အတြက္ေပါ့။ ကၽြန္မ စိတ္မရွည္ဘူးဆိုတာ ရွင္သိရက္သားနဲ႕ေနာ္။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာကို ကၽြန္မ အမုန္းဆံုးဆိုတာ ရွင္သိသားနဲ႕။ ဒီေလာက္ၾကာၾကာ စကားမေျပာပဲ မေနသင့္ဘူးေလ။ မေနနိုင္တဲ႕ အဆံုး ကၽြန္မ ရွင့္လက္ကေလးေတြကို ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ အို… ရွင့္လက္ေလးေတြက ပူေႏြးေနတာပဲ။ ၾကည့္ပါဦး ကၽြန္မ ရွင့္လက္ေတြကို တစ္ခါမွ အဲ႕လို မဆုပ္ကိုင္ခဲ႕ဖူးဘူး။ ပူေႏြးတဲ႕ အသိနဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ႕ လက္တစ္စံု ရွင့္မွာ ရွိမွန္း ကၽြန္မ မသိခဲ႕ဘူး။ ၾကည့္ပါဦး … ရွင္ကေရာ ဘာလို႕မ်ား ကၽြန္မကို မေျပာျပခဲ႕တာပါလိမ္႕။ ဟိုးအရင္ကတည္းကသာ ကၽြန္မ သိခဲ႕မယ္ဆိုရင္ ရွင့္လက္ကေလးေတြကို ကၽြန္မ မၾကာခဏ ေထြးဆုပ္မိမွာ အမွန္ပဲ။ ရွင္ကေတာ့ ေနစိမ္႕လိုက္တာ ကၽြန္မကို တစ္ခြန္းတစ္ေလေတာင္ ဖြင့္ဟ မေျပာခဲ႕ဘူး။ ေတြ႕လား… အဲ႕ဒါေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မ ရွင့္ကို မၾကိဳက္ခဲ႕တာေပါ့။ သည္းခံမႈရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ကို ေရာက္လာၿပီ ထင္တယ္။ ကၽြန္မ ရွင့္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရတာ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ ရွင္တစ္ခုခုေတာ့ ျပန္ေျပာသင့္ေနၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ ၿပိးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တယ္။ ရွိသမွ် အင္အားကို စုၿပီး ကၽြန္မ .. ကၽြန္မေလ… ရွင့္နားကို ကပ္ၿပီး အသံအက်ယ္ၾကီးနဲ႕ ေအာ္လိုက္တယ္။ ကၽြန္မ ရွင့္ကို ၾကိဳက္ဘူးလို႕ေပါ့။ ရွင္သိလား ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္ ကၽြန္မ အသံေတြက လည္ေခ်ာင္းဝကေန ထြက္မလာၾကဘူး။ ကၽြန္မ လက္အစံုက ရွင့္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ထုရိုက္ခ်င္ခဲ႕တာ။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေထြးေနတဲ႕ ရွင့္လက္ဖဝါးေတြထဲကေန ရုန္းမထြက္နိုင္ခဲ႕ဘူး။ ကၽြန္မ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္တယ္။ ကၽြန္မ အသံေတြလည္း ထြက္မလာသလို ရွင္ကလည္း ကၽြန္မကို စကားေလး တစ္ခြန္းေတာင္ တုန္႕ျပန္မႈ မရွိခဲ႕ဘူး။ စိတ္ထဲရွိသမွ် အားကုန္ရုန္းလို႕ ကၽြန္မ ရွင့္ကို မၾကိဳက္ဘူးလို႕ ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္ခ်င္တာ… ကၽြန္မရဲ႕ဆႏၵြနဲ႕ ကၽြန္မ လုပ္နိုင္တဲ႕ အင္အားေတြဟာ… တစ္စစီ လြင့္ေၾကမြသြားတယ္ဆိုတာ……..။



+အိန္ဂ်ယ္လိွဳင္+